Historia Sintry, którą powinieneś znać! Jak Sintra stała się bajkowym miastem Portugalii

Na długo przed tym, jak Sintra stała się schronieniem dla królów i poetów, była świętą wyżyną dla starożytnych plemion. Dolmeny i kurhany ukryte na wzgórzach pokazują, że ludzie żyli tu już w okresie neolitu. Następnie pojawili się Rzymianie, którzy dostrzegli w tych mglistych lasach coś boskiego. Zbudowali świątynie, jedną prawdopodobnie poświęconą niedz, dokładnie tam, gdzie dziś stoi Quinta da Regaleira.

Kiedy Maurowie przejęli Półwysep Iberyjski, ufortyfikowali Sintrę i zbudowali to, co dziś nazywamy Zamkiem Maurów. Służył on nie tylko do obrony, ale także dawał im kontrolę nad szlakami handlowymi i doskonały widok na wybrzeże. Nadal zobaczysz architekturę, którą pozostawili po sobie w zakrzywionych murach, cysternach na wodę i kamieniach w kolorze ziemi. Był to pierwszy złoty rozdział wielowarstwowej ekspresji kulturowej Sintry.

W 1147 r. Sintra została przejęta przez Afonso Henriquesa podczas chrześcijańskiej rekonkwisty. Wkrótce potem zaczęło się ono zmieniać z mauretańskiej enklawy w chrześcijańską rezydencję królewską. Pod koniec XIII wieku król Dinis przekształcił wcześniejsze mauretańskie budowle w pałac odpowiedni dla korony. Królowa Elżbieta, znana ze swojej dobroczynności i wpływów, przekształciła ten obszar w coś więcej niż tylko miejsce odosobnienia. Stał się symbolem wyrafinowania kulturowego portugalskiej monarchii. Pałac Narodowy w Sintrze wciąż nosi w sobie to dziedzictwo, zwłaszcza w swoim wczesnogotyckim projekcie i układzie.

W epoce odkryć Portugalia stała się globalną potęgą, a Sintra stała się jeszcze bardziej imponująca. W Pałacu Narodowym w Sintrze król João I dodał nowe pokoje, w tym część ze słynnymi podwójnymi białymi kominami, które widzisz dzisiaj. Później król Manuel I rozbudował go jeszcze bardziej, dekorując pałac rzeźbami inspirowanymi morzem, fantazyjnymi kafelkami i królewskimi symbolami. Kiedy odwiedzasz pałac teraz, przechodzisz przez te pokoje, z których każdy pokazuje bogactwo i styl złotego wieku Portugalii.

To właśnie wtedy tożsamość Sintry zmieniła się z politycznej potęgi w poetyckie piękno. Romantyzm ogarnął całą Europę, a w Portugalii prym wiódł król Ferdynand II. Wykorzystał ruiny starego klasztoru i zbudował Pałac Pena znany z fantazji kolorów, wież i mitycznej symboliki. Otaczający parking został ozdobiony roślinami z każdego kontynentu. Mniej więcej w tym czasie w Sintrze wprowadzono również linię tramwajową ** (uruchomioną w 1904 r.), oferującą malowniczą trasę ze wzgórz nad morze Praia das Maçãs**. Romantyczni myśliciele postrzegali Sintrę jako "rajski ogród", miejsce, w którym natura i architektura łączą się ze sobą.

Po upadku monarchii wiele posiadłości Sintry zmieniło właściciela lub popadło w zaniedbanie. Jednak pod koniec XX wieku rozpoczęto starania o konserwację jego unikalnego krajobrazu kulturowego. W 1995 roku Sintra została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na swoje zamki, ogrody, wille i lasy. Dziś jest to starannie zarządzana równowaga między dziedzictwem a turystyką. Tramwaje nadal jeżdżą po starych torach, turyści fotografują kafelki, a Stare Miasto nadal żyje na skrzyżowaniu historii i wyobraźni.